Zand erover en douchen

“Het lijkt wel Bagdad hier”, vond een dorpeling die vol belangstelling naar de archeoloog stond te kijken in het centrum van Varsseveld.
Onder luid gejuich hield deze triomfantelijk de houten onderkant van een waterput omhoog die hij bijna met blote handen uit de meters diepe put had gegraven. Opnieuw een belangrijk bewijs dat Varsseveld al rond 1500 op deze plek een plein heeft gehad.


De renovatie van een weg, herstelwerkzaamheden aan een riool of de ontwikkeling van een centrumplan brengt telkens weer het nodige onbegrip met zich mee.
Het klachtenlijstje is voor het gemeentebestuur al bijna een ABC’tje geworden. De badkamer wordt verbouwd maar we willen nog wel elke dag douchen.

Thuis gaat dat anders.
Een loodgieter die op de gekste plekken in huis opduikt, de timmerman die op de gang staat te zagen en de voordeur niet bereikbaar door de puincontainer op de oprit. Dagen zonder warm water.
Toch drinkt u gezellig koffie met de stoffige bouwvakkers en vertelt u de buurvrouw nogmaals over de uitgekozen tegels en het waterbesparende toilet. De spotjes zijn besteld en komen later nog wel. U wilt er namelijk geen haastklus van maken…
Dat uw zoon niet kan douchen terwijl U toch wist dat hij een afspraakje had nemen we op de koop toe. Met in het vooruitzicht een fonkelnieuwe badkamer.


De gemeente komt er maar bekaaid van af. Als ze dan eindelijk dat verrotte riool uit de straat halen of dat verloederde pand slopen zijn de rapen gaar.
Nauwlettend wordt bijgehouden hoe laat de bouwvakkers beginnen, op welke dagen er niets gebeurt en hoe de verkeersafwikkeling loopt. We balen en zijn vooral woedend…...

Net als bij U thuis gaat er wel eens iets mis. De weersomstandigheden hier zijn nog niet vergelijkbaar met de tsunami’s in Azie en het gedrag van de projectontwikkelaar of de archeoloog lijkt in de verste verte niet op de oorlog in Irak of Afghanistan.

Je zult maar wethouder zijn in Bagdad, denk ik toch bij mezelf. Of in Singapore, na weer een Tsunami.



De waterput is veilig gesteld. Zand erover. Straks hebben we daar weer stromend water en kunt U zich douchen voor een feestje. Als de Nieuwe Borgch wordt geopend.

Communicatie: Leve de Zwarte Cross

Nog niet zolang geleden werd ik in Enschede door een "westerling" aangesproken met de vraag waar Oude IJsselland lag. "Toch ergens bij Raalte... " merkte hij op. Nadat ik hem vertelde dat Oude IJsselstreek in de Achterhoek lag werd het iets duidelijker. Varsseveld, Guus Hiddink, De Graafschap, de Terborgse Varentjes, Normaal en vooral de Zwarte Cross trokken hem over de streep: "..... Dus dan ben je een Tukker, dan weet ik het wel: de Radstake ...! " riep hij uit.
Ik besloot het zo te laten.

Hoe het mis kan gaan in de communicatie bleek laatst toen de Graafschap de shirtreclame van de Regio Achterhoek misliep. Het gereedschap shirtreclame in het betaald voetbal is bij uitstek geschikt voor de promotie van wat dan ook. Eindeloze communicatie op tv, in het stadion maar vooral via youtube, internetfoto's en merchandise spulletjes. En wat op het internet staat gaat nooit meer weg, ook al is het contract voorbij...
Als we de Achterhoek moeten promoten doe het dan maar met de Graafschap, de Zwarte Cross, Guus Hiddink of Normaal. Shirtreclame als middel past daar prima bij. En dat is heel wat anders dan het spekken van de zogenaamde dik betaalde voetballers.

Als wethouder kom je nog eens ergens. En inderdaad, vaak op uitnodiging en nog gratis ook. Sponsors maken het mogelijk dat we kunnen genieten van sport, concerten of tentoonstellingen. En dat willen ze om marketingtechnische redenen weten ook. Vandaar dat het vaak uitnodigingen en Vip-kaarten regent. En laten eerlijk zijn: zelfs de grootste netwerk hater is wel eens met een gratis kaartje ergens naar toe geweest. En natuurlijk worden er zaken gedaan en contacten gelegd. Communicatie.

De VAMAC liet onlangs met haar WK zijspan moto-cross zien hoe professioneel we in de Achterhoek zijn als het gaat om een ijzersterk evenement. Maar ook Huntenpop laat jaarlijks zien dat netwerken en organiseren perfect samen gaan. Bobo's en Vips en het gewone volk.

De recessie is echter bij organisaties ook merkbaar. Het aantal te verdelen kaartjes is schaarser en er wordt niet meer eindeloos gegeten en gedronken. Bij twee internationale toernooien binnen de gemeente dit jaar was er zowel vanuit de Raad als de ambtelijke hoek veel belangstelling voor toegangskaarten. Om teleurstelling te voorkomen werd last minute een gastenlijst georganiseerd waarop eventuele bezoekers zich konden melden als ze het toernooi wilden bezoeken. En daar ging het mis.
Iemand kwam mij vertellen waarom de gemeente zo nodig met al haar bobo's voor niets naar binnen moest. En of ze hun kaartjes niet zelf konden betalen.

Raadsleden stellen het subsidiebeleid vast en ambtenaren maken dit beleid of voeren het uit. Zij onderhandelen met toernooi organisaties of plaatsen hekken. Het is dus niet verkeerd dit soort mensen te gast te hebben. De integere lobby bestaat en dat weet iedere toernooi- organisatie.

In het ergste geval moest de gemeente een paar extra toegangskaarten af rekenen met gemeenschapsgeld. Helaas of gelukkig maakte slechts een drietal raadsleden hier gebruik van. Zender en ontvanger stonden verkeerd afgestemd. De symboliek van de communicatie.

Ondertussen was het op dezelfde dag erg druk bij de Vamac. Raadsleden en bestuursleden van belangenverenigingen genoten volop van de zijspancross vanaf het Vip-dek. Sommigen voor het eerst, anderen kind aan huis. Het was vooral gezellig en er werden zelfs zaken gedaan. De Vamac is inmiddels internationaal genomineerd als organisator.

Afgelopen zondag mocht ik als VIP naar de Zwarte Cross. Samen met gemeente-directeur Gerharda Tamminga heb ik nog geprobeerd de VIP tent te bereiken. Gelukkig is dit niet gelukt.....

Later langs het circuit, in de tent bij Crystal Dream of voor het podium van Mothers Finest waande ik me soms net tante Riekie. Waar krijg je anders de kans om 65000 mensen te ontmoeten.

Nog die avond werd ik gebeld door iemand uit Amersfoort. Zwarte Cross op het journaal en of ik nog was geweest. Hij wilde binnenkort naar Oude IJsselland komen.
De Achterhoek stond er weer mooi op. Daar kan geen strategisch communicatieplan tegen op.

Vaarwel Henk Rusink

Alsof ons leven er van af hangt vergaderen we over de voorjaarsnota, bereiden we de raad voor en overleggen met onze ambtenaren. Op iedere vraag een antwoord, we moeten vooruit, 2020 komt eraan...
Hoewel het niet meevalt probeer ik iedere donderdagavond nog even langs te gaan bij mijn kegelclub in Varsseveld. Een kegelbal heb ik al jaren niet meer aangeraakt want de politieke agenda is flink gevuld. Tegen de tijd dat ik binnenkom staan de meeste leden dan ook al op het punt om naar huis te gaan. En of je nou raadslid, ambtenaar of wethouder bent, er valt altijd wel iets te bespreken. "Het is nooit goed of het deugt niet" , maar met een goed glas wijn en goede vrienden valt daar best mee te leven. In zo'n nachtdebat met een oppositie die niet gespeend is van enige kennis, of zich zo voordoet leer je vanzelf hoe je moet manouvreren. En als je dan na drie biertjes nog zit komt het helemaal goed.

Met mijn oude buurjongen Henk Rusink kon ik het altijd goed vinden op zo'n kegelavond. Henk was een jaar of twintig ouder en we hadden het vaak over de tijd dat we beiden nog aan de Gunjansdijk in Varsseveld woonden. Zijn familie bouwbedrijf is daar nog steeds gevestigd. We spraken over onze vaders, die veel hadden samengewerkt in bouwprojecten. Maar ook over zijn Harley of mijn Kawa, onze gemeenschappelijke motoren passie. En het toeval wil dat we beide een Fredie hadden als partner.
Hij was erg betrokken bij de gemeente omdat hij een echte jongen van hier was. Zijn vakmanschap is terug te vinden in het Wische gemeentehuis waar bijna alles wat van hout was wel door een Rusink was aangeraakt. Met trots vertelde hij over de speciale klusjes aan balie of raadstafel.
Af en toe kon Henk ook boos worden, over het Europese aanbestedingsbeleid van de gemeente of het voor hem onvriendelijke bedrijfsklimaat van de regering. Wie was ik om daar iets van te vinden tegenover een man die gepokt en gemazeld was door het ondernemers bestaan. Hij wilde het er nooit te lang over hebben. Gelachen moest er worden, om elkaar en door elkaar.
Henk's relativerings vermogen was tegelijkertijd zijn gevoel voor humor. Always look at the bright side of life.

De laatste maanden zag ik Henk niet meer op de kegelavonden. Henk was ziek geworden en vocht voor zijn leven. Even leek het er op dat hij deze strijd zou winnen maar uiteindelijk ging het mis. Het vreselijke bericht dat hij op 5 juni op 68-jarige leeftijd was overleden was niet te bevatten.

Toen Henk mij in 2005 feliciteerde met mijn wethouderschap gaf hij mij een boodschap mee: ... blijven relativeren jong, daar gaat het om. En als je dan ook nog af en toe een beetje aan mij denkt ben ik tevreden..."
Beste Henk, zo had het niet moeten gaan maar de boodschap is duidelijk, ik zal aan je denken. En je vooral niet vergeten.

"Ouwe koeien" op het voetbalveld van Gendringen

Richard Krabben en Ben ten Dolle nemen nog een keer het wedstrijd schema door van het Landelijke Voetbal Toernooi in Enschede.

Oud nieuws, het toernooi is toch vorige week al gespeeld ? En zijn de ambtenaren van de Oude IJsselstreek niet "slechts" elfde geworden nadat ze aanvankelijk de vierde plaats hadden behaald van de 27 deelnemers ?

Het is toch oud nieuws dat ze werden terug gezet in de poule na een telfout van de jury ? En dat het bere-gezellig was in de stad weet toch ook iedereen. Is dit nu de manier om je blog te testen ? En zo ja, dan zouden we toch graag nog wat foto's zien, iets voor de volgende blog misschien ...