Het feit dat de verzekering zo moeilijk doet wekt overigens veel verbazing omdat bijna iedereen juist goede ervaringen heeft met het terugkrijgen van medische kosten en niet genoten vakantiedagen.
Fredie is inmiddels begonnen aan de laatste chemokuur. Ze voelt zich best goed en vaak is het moeilijk voor te stellen dat ze ziek is. Volgens de dokter is er een grote kans dat ze haar haar gaat verliezen. Niets blijft haar bespaard maar ook deze boodschap werd cruyffiaans en dapper opgevat: leuk, pruiken en mutsjes uitkiezen...
Het woord achtbaan is terecht al meerdere keren gevallen. Als de dokter zegt dat je zoveel mogelijk leuke dingen moet gaan doen weet je werkelijk niet waar je moet gaan beginnen.
Beeldvorming helpt daar niet bij als je leuke dingen mag gaan doen. What you see is what you get gaat niet op voor zieke mensen. Zelf zit ik nog volop in het leerproces om me niets aan te trekken van mensen die het fijntjes hebben over "iets vaags aan de rug, een neef die gewoon aan het werk is en dat je er goed uit ziet".
Het is vast niet lelijk bedoeld menen velen.
Mijn arts was het daar niet mee eens. "Natuurlijk word er gekletst, je kunt niet in ieder hoofd kijken maar het is de kunst om je daar niets van aan te trekken en anders dan laat je ze foto's maar zien"
Ook bij Fredie levert het feit dat ze zoveel mogelijk gaat sporten of shoppen verwarring op. De momenten dat ze haar rust moet nemen ziet bijna niemand. En dan gaan we nu ook nog leuke dingen doen.
Leuke dingen doen is aan ons wel besteed, alleen wel jammer we doorlopend rekening moeten houden met de ziekenhuis afspraken in onze agenda´s .
Het lastige van die afspraken van dertig minuten is dat ze minimaal een dagdeel of een wereldreis kosten.
