Ondanks de hitte en de Oranjekoorts wisten toch nog heel wat mensen de weg naar de monicadag op het Hofshuus te vinden.
zondag 11 juli 2010
Monikadag Varsseveld Hofshuus
Ondanks de hitte en de Oranjekoorts wisten toch nog heel wat mensen de weg naar de monicadag op het Hofshuus te vinden.
donderdag 8 juli 2010
IJS UITDELEN AAN DE COLLEGA'S
WIE: College Oude IJS-selstreek
WAAR: Op het gemeentehuis, de zwembaden en de gemeentewerf
WAT: Schepijs uitdelen aan de ambtenaren
WAAROM: Dank voor de geweldige inzet en een goed begin van de vakantieperiode.
NIET OP DE FOTO: Ondergetekende, iemand moest tenslotte de foto maken....
Baileybrug
Vorige week werden Silvolde en Ulft verder met elkaar verbonden door een echte Baileybrug over de IJssel. Met dank aan Defensie en vooral het Waterschap.
De 105 compagnie uit Wezep kon de aanleg mooi combineren met een oefening en zo werd op dinsdag een begin gemaakt.
De heren soldaten waren echter vergeten dat het geen oorlog was: binnen enkele uren leek het klusje al geklaard. En dat was nou ook weer niet de bedoeling. Er moest ook nog wat over blijven voor de “kijkdag” op woensdag.
Het wemelde namelijk al dagen van de kleine jongetjes met opa’s. En van de meisjes. Kijken naar de brug, de leger voertuigen en vooral ….de soldaten.
Hoe anders was dat in mijn tijd. Begin jaren tachtig moest ik als dienstplichtige het leger in.
Uitgaan mocht alleen in legerkleding en in de disco’s rondom Ermelo was geen meisje te bekennen.
Ook de verlofreis per trein moest verplicht in “dagelijks tenue” (uniform). Gedonder in de trein met niet zelden een middelvinger was ons deel.
En dan heb ik het niet eens over de oefeningen op de Ermelose heide. Gecamoufleerd in oorlogskleuren. Uitgejoeld door een vakantievierende schoolklas met juf.
De Baileybrug was dan ook een feest der herkenning. Voor de opa’s die naar Indie zijn geweest en de jongens die nu dienen. En iedereen daar tussenin, dienstplichtig of beroeps.
Met in mijn naaste werkomgeving een principieel dienstweigeraar, iemand met broederdienst en iemand die te klein was (vult u zelf de namen maar in), kunt u zich voorstellen dat ik die middag ook bij de brug heb gestaan.
PS: Veteranendag 2010: maandag 28 mei te Varsseveld
Duurzaam
Allereerst wil ik allen danken die vorige week de gang naar de stembus hebben gemaakt. Ik spreek ook namens Corine, Gerard, John en John. En alle raadsleden. Met plezier hebben we ons de afgelopen periode voor U ingezet. Uit de coalitieonderhandelingen zal blijken wie terug mag komen. Niet wij, maar de besturen van de winnende partijen gaan over de invulling van de wethoudersposten. Dan zal blijken hoe duurzaam we zijn.
Duurzaamheid was een flink thema in de afgelopen verkiezingsperiode. Politieke partijen schreeuwden het van de daken. Waren we de vorige keer nog leefbaar, dit keer waren we ook nog eens duurzaam. Als Wethouder Milieu heb ik de afgelopen tijd heel wat congressen en bijeenkomsten afgelopen. Er is een hele slag te maken de komende jaren. Dat is zeker.
Windmolens, biomassa, zonne-energie en vooral zuinig aan doen.
Als overheid hebben we een enorme kennis in het ambtelijk apparaat voorhanden. En vooral makkelijk praten.
Natuurlijk hebben we met de acht buurgemeenten prima afspraken gemaakt, de zogenaamde Green deal en het Aanvalsplan: Samen met het bedrijfsleven duurzaam de economische crisis bestrijden.
Toch kan ik me niet geheel vinden in de wijze waarop deze discussie wordt uitgedragen
Duurzaam, maar niet ten koste van alles. De zure regen bestaat momenteel vooral uit arbeidstijdverkorting, deeltijd WW en helaas ook ontslag.
Het bedrijfsleven wil graag maar heeft voorlopig andere zorgen.
Ook de gewone inwoner heeft zo zijn bedenkingen. Spaarlampen die veel te snel stuk gaan, led lampen die niet echt “verlichten” en ook nog eens een ijzig koude lange winter.
Een Toyota Prius of een auto op aardgas is heel ver weg als je net een scootmobiel kunt betalen.
De subsidie regeling van de overheid voor zonnepanelen was binnen enkele uren “uitverkocht” en blijkt nog steeds weggelegd voor de happy few.
Met het herstel van de economie in het vooruitzicht zullen we toch een aantal ideeën over duurzaamheid moeten bijstellen. Betaalbare besparing bereikbaar voor iedereen.
Duurzaam of niet, wij zijn alvast begonnen…
Duurzaamheid was een flink thema in de afgelopen verkiezingsperiode. Politieke partijen schreeuwden het van de daken. Waren we de vorige keer nog leefbaar, dit keer waren we ook nog eens duurzaam. Als Wethouder Milieu heb ik de afgelopen tijd heel wat congressen en bijeenkomsten afgelopen. Er is een hele slag te maken de komende jaren. Dat is zeker.
Windmolens, biomassa, zonne-energie en vooral zuinig aan doen.
Als overheid hebben we een enorme kennis in het ambtelijk apparaat voorhanden. En vooral makkelijk praten.
Natuurlijk hebben we met de acht buurgemeenten prima afspraken gemaakt, de zogenaamde Green deal en het Aanvalsplan: Samen met het bedrijfsleven duurzaam de economische crisis bestrijden.
Toch kan ik me niet geheel vinden in de wijze waarop deze discussie wordt uitgedragen
Duurzaam, maar niet ten koste van alles. De zure regen bestaat momenteel vooral uit arbeidstijdverkorting, deeltijd WW en helaas ook ontslag.
Het bedrijfsleven wil graag maar heeft voorlopig andere zorgen.
Ook de gewone inwoner heeft zo zijn bedenkingen. Spaarlampen die veel te snel stuk gaan, led lampen die niet echt “verlichten” en ook nog eens een ijzig koude lange winter.
Een Toyota Prius of een auto op aardgas is heel ver weg als je net een scootmobiel kunt betalen.
De subsidie regeling van de overheid voor zonnepanelen was binnen enkele uren “uitverkocht” en blijkt nog steeds weggelegd voor de happy few.
Met het herstel van de economie in het vooruitzicht zullen we toch een aantal ideeën over duurzaamheid moeten bijstellen. Betaalbare besparing bereikbaar voor iedereen.
Duurzaam of niet, wij zijn alvast begonnen…