vrijdag 25 november 2011
donderdag 24 november 2011
donderdag 1 september 2011
Moeten
Weet U het nog, een paar weken geleden vlak voor de zomer. Bij u op de zaak?
Al het werk moest af, iedere vergadering besloten. Alsof de Armageddon en niet uw vakantie voor de deur stond.
Ook in gemeenteland kunnen we er wat van. Vergaderd tot we er letterlijk bij neer vielen op de eerste vakantiedag.
Ik weet hoe er soms over ambtenaren en wethouders wordt gedacht, maar in dit geval kaatsen we de bal even terug: de meeste vergaderverzoeken kwamen van mensen en organisaties die ons absoluut moesten spreken.
En dan hebben we het niet over gewone zaken als een vergunning of ontheffing.
Heel vaak ging het om het veiligstellen van vooral veel eigen belang.
Op mijn eerste werkdag werd ik opnieuw geconfronteerd met een volle agenda. Waren dit nu de mensen die netjes hadden gewacht of hoorde hier ook weer een moeten verhaal bij?
Voor de goede orde: het gemeenteloket was ook in uw vakantie geopend, kijk maar op de website.
Dat we feest kunnen vieren in de Oude IJsselstreek is algemeen bekend. Geen dorp of er is een geweldige kermis.
Denk aan de prachtige kermis in Netterden waar je je zonder enige moeite zestig jaar terug waant. Zo heb ik een foto van weerman Gerrit Vossers tussen de leden van de harmonie die zwart-wit zo in het jaarboek van een Frans dorpje anno 1957 past.
Midden augustus liet Varsseveld zich van haar beste kans zien. Honderden vrijwilligers waren weken bezig met de optochtwagens die op donderdag en zaterdag door het dorp zouden trekken. Noaberschap en vriendschap. Door het slechte weer moest de optocht op donderdag worden afgeblazen. Ondanks die tegenslag werd het de dagen erna een geweldig feest.
Ontmoeting voor duizenden, voldoening voor al die vrijwilligers en ook de horeca.
Iedereen die wilde deed mee. En daar moet de gemeente maar eens niets aan doen
Al het werk moest af, iedere vergadering besloten. Alsof de Armageddon en niet uw vakantie voor de deur stond.
Ook in gemeenteland kunnen we er wat van. Vergaderd tot we er letterlijk bij neer vielen op de eerste vakantiedag.
Ik weet hoe er soms over ambtenaren en wethouders wordt gedacht, maar in dit geval kaatsen we de bal even terug: de meeste vergaderverzoeken kwamen van mensen en organisaties die ons absoluut moesten spreken.
En dan hebben we het niet over gewone zaken als een vergunning of ontheffing.
Heel vaak ging het om het veiligstellen van vooral veel eigen belang.
Op mijn eerste werkdag werd ik opnieuw geconfronteerd met een volle agenda. Waren dit nu de mensen die netjes hadden gewacht of hoorde hier ook weer een moeten verhaal bij?
Voor de goede orde: het gemeenteloket was ook in uw vakantie geopend, kijk maar op de website.
Dat we feest kunnen vieren in de Oude IJsselstreek is algemeen bekend. Geen dorp of er is een geweldige kermis.
Denk aan de prachtige kermis in Netterden waar je je zonder enige moeite zestig jaar terug waant. Zo heb ik een foto van weerman Gerrit Vossers tussen de leden van de harmonie die zwart-wit zo in het jaarboek van een Frans dorpje anno 1957 past.
Midden augustus liet Varsseveld zich van haar beste kans zien. Honderden vrijwilligers waren weken bezig met de optochtwagens die op donderdag en zaterdag door het dorp zouden trekken. Noaberschap en vriendschap. Door het slechte weer moest de optocht op donderdag worden afgeblazen. Ondanks die tegenslag werd het de dagen erna een geweldig feest.
Ontmoeting voor duizenden, voldoening voor al die vrijwilligers en ook de horeca.
Iedereen die wilde deed mee. En daar moet de gemeente maar eens niets aan doen
vrijdag 11 februari 2011
WMO Raad
WMO Raad
Deze week kreeg ik een “boze” brief van de WMO raad. Hoewel hij aan het College was gericht had de post- of mailbode blijkbaar per abuis (??) een exemplaar bij onze lokale ochtendkrant bezorgd.
Doel van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning is iedereen te laten “deelnemen” aan de samenleving. Vooral ouderen, zieken en alleenstaanden hebben vaak een helpende hand of geest handje nodig. Prachtige woorden maar u weet wat er ongeveer staat…
De WMO raad adviseert het College over beleid en vooral de kwaliteit van de uitvoering.
De gemeente legt op haar beurt verantwoording af over deze uitvoering.
Sinds dit jaar krijgen we minder geld uit Den Haag voor de uitvoering van de WMO.
We moeten dus keuzes maken. Onlangs hebben we de eerste maatregelen moeten doorvoeren.
De WMO-raad kan zich hier niet in vinden. We hebben hierover stevig van gedachten gewisseld.
Na dit beraad heb ik hun argumenten meegenomen in de collegevergadering.
Toch bleven onze keuzes overeind: de aanbeveling om er geen “bureaucratisch gedrocht” van te maken komt nadrukkelijk in de uitvoering terug.
In ieder geval een wezenlijke bijdrage, meer zat er voor de WMO-raad dit keer niet in.
Juist de komende tijd hebben we de adviezen van de WMO-raad hard nodig. WMO-geld is geoormerkt en je kunt het alleen uitgeven als je het krijgt van het Rijk.
Gekibbel over tijdstippen, het wegen van woorden op een weegschaaltje of het “per ongeluk” verkeerd posten van een brief is ondergeschikt aan de WMO. Het gaat over mensen.
“You win some, you lose some”, maar liever niet over de rug van de zwakkeren in de samenleving.
Misschien wilt u ook nog weten waar dit nu eigenlijk allemaal over ging.
In het kort komt het er op neer dat mensen die iets mogen declareren bij het WMO-loket hierover verantwoording moeten afleggen. Of het nu gaat om een taxikaartje of een kapotte wasmachine.
De WMO is er voor- en door iedereen. Daarom moeten ook dit soort zaken zo transparant en helder mogelijk zijn.