Op vrijdag 19 november was ik voor een bestuursvergadering van de Stadsbank in Enschede. Op enige ergernis na over de bereikbaarheid van Enschede kwam ik vol goede moed aan op het hoofdkwartier van de veelbesproken Stadsbank.
Zonder u te vervelen met de agenda van de vergadering kan ik melden dat het een stuk beter gaat met de Stadsbank en dat aan de stroperigheid van de dienstverlening een eind lijkt te komen na het nemen van een aantal maatregelen. Met dank aan de Gerco Mons van de Gelderlander die met een diepgaand onderzoek heel wat wantoestanden en misverstanden aan het daglicht bracht.
De conclusie dat alleen de krant nodig was om de problemen op te lossen en dat het bestuur de laatste jaren heeft zitten slapen lijkt voor de hand te liggen. Niet terecht zoals blijkt uit alle artikelen en rapporten. Net zo min is het terecht om te veronderstellen dat alles nu is opgelost. De genomen maatregelen dienen doorlopend gecontroleerd te worden op effectiviteit. Pas over een half jaar zal duidelijk zijn of we echt op de goede weg zijn.
Het Algemeen Bestuur kon zich snel vinden in de door het Dagelijks Bestuur aangekondigde zaken. Het leek wel een formaliteit.
Opvallend was dat de vergadering uiteindelijk korter duurde dan de reistijd die ik nodig had om in en uit Enschede te komen. Ook opvallend dat ik nog maar enkele maanden geleden Enschede met een heel ander gevoel verliet.
zondag 21 november 2010
Etten
Onlangs mocht ik in Etten het echtpaar Bergervoet feliciteren met hun 60 jarig huwelijk.
Bij binnenkomst werd ik aangenaam verrast door het jeugdige elan van de twee tachtigers.
Even dacht ik dat het hier de kinderen betrof en dat de jubilarissen nog binnen moesten komen.
“Oud, goed en bestendig”, lijkt het motto in Etten.
Onlangs vierden de jongens van tafeltennisclub Unitas hun 50 jarige bestaan. Opvallend: bijna alle actieve leden van Unitas zijn ouder dan de club zelf.
Niet voor niets kwam de Monumentenprijs in 2009 terecht bij het meestershuus aan de Lidwinastraat. De Stichting Behoud Ettense Molen zorgde ervoor dat de bokaal ook in 2010 in Etten bleef.
Nieuwsgierig geworden? Pak de fiets en ga gewoon eens kijken. Vergeet vooral de Oude Ettense kerk niet te bezoeken. Zonder omgevingsgeluid waant U zich zo in een andere tijd.
Houdt ze wel in de gaten, die Ettenaren. Want soms kunnen ze aardig toneelspelen.
Barry Kock van Dorpsbelangen Etten is niet voor niets trots op zijn dorp. Maar hij kent als geen ander de keerzijde van de medaille. Net als menig Ettenaar zal hij zich herinneren dat er ooit wel vijftien winkels waren in het dorp. En een horeca die Etten elke zondag liet wedijveren met Wehl en Groenlo om de titel “het Las Vegas van de Achterhoek”.
Tegenwoordig lijkt Etten soms het verkeerskundig epische centrum van de gemeente. Ieder nadeel heeft zijn voordeel. Altijd een gezellige drukte bij de ondernemers die in en rondom Etten voor man en paard zorgen.
Met de stad Terborg op minder dan honderd meter, Etten zal nooit een “banlieue” worden.
Daarvoor is Etten te oud, te goed en vooral bestendig.
Bij binnenkomst werd ik aangenaam verrast door het jeugdige elan van de twee tachtigers.
Even dacht ik dat het hier de kinderen betrof en dat de jubilarissen nog binnen moesten komen.
“Oud, goed en bestendig”, lijkt het motto in Etten.
Onlangs vierden de jongens van tafeltennisclub Unitas hun 50 jarige bestaan. Opvallend: bijna alle actieve leden van Unitas zijn ouder dan de club zelf.
Niet voor niets kwam de Monumentenprijs in 2009 terecht bij het meestershuus aan de Lidwinastraat. De Stichting Behoud Ettense Molen zorgde ervoor dat de bokaal ook in 2010 in Etten bleef.
Nieuwsgierig geworden? Pak de fiets en ga gewoon eens kijken. Vergeet vooral de Oude Ettense kerk niet te bezoeken. Zonder omgevingsgeluid waant U zich zo in een andere tijd.
Houdt ze wel in de gaten, die Ettenaren. Want soms kunnen ze aardig toneelspelen.
Barry Kock van Dorpsbelangen Etten is niet voor niets trots op zijn dorp. Maar hij kent als geen ander de keerzijde van de medaille. Net als menig Ettenaar zal hij zich herinneren dat er ooit wel vijftien winkels waren in het dorp. En een horeca die Etten elke zondag liet wedijveren met Wehl en Groenlo om de titel “het Las Vegas van de Achterhoek”.
Tegenwoordig lijkt Etten soms het verkeerskundig epische centrum van de gemeente. Ieder nadeel heeft zijn voordeel. Altijd een gezellige drukte bij de ondernemers die in en rondom Etten voor man en paard zorgen.
Met de stad Terborg op minder dan honderd meter, Etten zal nooit een “banlieue” worden.
Daarvoor is Etten te oud, te goed en vooral bestendig.
zondag 10 oktober 2010
zondag 11 juli 2010
Monikadag Varsseveld Hofshuus
Ondanks de hitte en de Oranjekoorts wisten toch nog heel wat mensen de weg naar de monicadag op het Hofshuus te vinden.
donderdag 8 juli 2010
IJS UITDELEN AAN DE COLLEGA'S
WIE: College Oude IJS-selstreek
WAAR: Op het gemeentehuis, de zwembaden en de gemeentewerf
WAT: Schepijs uitdelen aan de ambtenaren
WAAROM: Dank voor de geweldige inzet en een goed begin van de vakantieperiode.
NIET OP DE FOTO: Ondergetekende, iemand moest tenslotte de foto maken....
Baileybrug
Vorige week werden Silvolde en Ulft verder met elkaar verbonden door een echte Baileybrug over de IJssel. Met dank aan Defensie en vooral het Waterschap.
De 105 compagnie uit Wezep kon de aanleg mooi combineren met een oefening en zo werd op dinsdag een begin gemaakt.
De heren soldaten waren echter vergeten dat het geen oorlog was: binnen enkele uren leek het klusje al geklaard. En dat was nou ook weer niet de bedoeling. Er moest ook nog wat over blijven voor de “kijkdag” op woensdag.
Het wemelde namelijk al dagen van de kleine jongetjes met opa’s. En van de meisjes. Kijken naar de brug, de leger voertuigen en vooral ….de soldaten.
Hoe anders was dat in mijn tijd. Begin jaren tachtig moest ik als dienstplichtige het leger in.
Uitgaan mocht alleen in legerkleding en in de disco’s rondom Ermelo was geen meisje te bekennen.
Ook de verlofreis per trein moest verplicht in “dagelijks tenue” (uniform). Gedonder in de trein met niet zelden een middelvinger was ons deel.
En dan heb ik het niet eens over de oefeningen op de Ermelose heide. Gecamoufleerd in oorlogskleuren. Uitgejoeld door een vakantievierende schoolklas met juf.
De Baileybrug was dan ook een feest der herkenning. Voor de opa’s die naar Indie zijn geweest en de jongens die nu dienen. En iedereen daar tussenin, dienstplichtig of beroeps.
Met in mijn naaste werkomgeving een principieel dienstweigeraar, iemand met broederdienst en iemand die te klein was (vult u zelf de namen maar in), kunt u zich voorstellen dat ik die middag ook bij de brug heb gestaan.
PS: Veteranendag 2010: maandag 28 mei te Varsseveld
Duurzaam
Allereerst wil ik allen danken die vorige week de gang naar de stembus hebben gemaakt. Ik spreek ook namens Corine, Gerard, John en John. En alle raadsleden. Met plezier hebben we ons de afgelopen periode voor U ingezet. Uit de coalitieonderhandelingen zal blijken wie terug mag komen. Niet wij, maar de besturen van de winnende partijen gaan over de invulling van de wethoudersposten. Dan zal blijken hoe duurzaam we zijn.
Duurzaamheid was een flink thema in de afgelopen verkiezingsperiode. Politieke partijen schreeuwden het van de daken. Waren we de vorige keer nog leefbaar, dit keer waren we ook nog eens duurzaam. Als Wethouder Milieu heb ik de afgelopen tijd heel wat congressen en bijeenkomsten afgelopen. Er is een hele slag te maken de komende jaren. Dat is zeker.
Windmolens, biomassa, zonne-energie en vooral zuinig aan doen.
Als overheid hebben we een enorme kennis in het ambtelijk apparaat voorhanden. En vooral makkelijk praten.
Natuurlijk hebben we met de acht buurgemeenten prima afspraken gemaakt, de zogenaamde Green deal en het Aanvalsplan: Samen met het bedrijfsleven duurzaam de economische crisis bestrijden.
Toch kan ik me niet geheel vinden in de wijze waarop deze discussie wordt uitgedragen
Duurzaam, maar niet ten koste van alles. De zure regen bestaat momenteel vooral uit arbeidstijdverkorting, deeltijd WW en helaas ook ontslag.
Het bedrijfsleven wil graag maar heeft voorlopig andere zorgen.
Ook de gewone inwoner heeft zo zijn bedenkingen. Spaarlampen die veel te snel stuk gaan, led lampen die niet echt “verlichten” en ook nog eens een ijzig koude lange winter.
Een Toyota Prius of een auto op aardgas is heel ver weg als je net een scootmobiel kunt betalen.
De subsidie regeling van de overheid voor zonnepanelen was binnen enkele uren “uitverkocht” en blijkt nog steeds weggelegd voor de happy few.
Met het herstel van de economie in het vooruitzicht zullen we toch een aantal ideeën over duurzaamheid moeten bijstellen. Betaalbare besparing bereikbaar voor iedereen.
Duurzaam of niet, wij zijn alvast begonnen…
Duurzaamheid was een flink thema in de afgelopen verkiezingsperiode. Politieke partijen schreeuwden het van de daken. Waren we de vorige keer nog leefbaar, dit keer waren we ook nog eens duurzaam. Als Wethouder Milieu heb ik de afgelopen tijd heel wat congressen en bijeenkomsten afgelopen. Er is een hele slag te maken de komende jaren. Dat is zeker.
Windmolens, biomassa, zonne-energie en vooral zuinig aan doen.
Als overheid hebben we een enorme kennis in het ambtelijk apparaat voorhanden. En vooral makkelijk praten.
Natuurlijk hebben we met de acht buurgemeenten prima afspraken gemaakt, de zogenaamde Green deal en het Aanvalsplan: Samen met het bedrijfsleven duurzaam de economische crisis bestrijden.
Toch kan ik me niet geheel vinden in de wijze waarop deze discussie wordt uitgedragen
Duurzaam, maar niet ten koste van alles. De zure regen bestaat momenteel vooral uit arbeidstijdverkorting, deeltijd WW en helaas ook ontslag.
Het bedrijfsleven wil graag maar heeft voorlopig andere zorgen.
Ook de gewone inwoner heeft zo zijn bedenkingen. Spaarlampen die veel te snel stuk gaan, led lampen die niet echt “verlichten” en ook nog eens een ijzig koude lange winter.
Een Toyota Prius of een auto op aardgas is heel ver weg als je net een scootmobiel kunt betalen.
De subsidie regeling van de overheid voor zonnepanelen was binnen enkele uren “uitverkocht” en blijkt nog steeds weggelegd voor de happy few.
Met het herstel van de economie in het vooruitzicht zullen we toch een aantal ideeën over duurzaamheid moeten bijstellen. Betaalbare besparing bereikbaar voor iedereen.
Duurzaam of niet, wij zijn alvast begonnen…
woensdag 12 mei 2010
Vierkante kippen
In ons dorpje Westendorp is bij een aantal inwoners al jaren veel onbegrip over de wijze waarop een kippenboer met de regelgeving in de hand rechtmatig zijn bedrijf mag uitoefenen.
Niemand kan ontkennen dat de buren van de boer regelmatig last hebben van het geluid en de stank die het houden van kippen met zich meebrengt.
Toegegeven, deze kwestie is te ingewikkeld om hier even in tien zinnen uit te leggen, daarvoor is er de laatste twintig jaar te veel gebeurd.
De buurt is inmiddels te einde raad want ook de Raad van State kan geen uitkomst bieden. Tenminste niet voor buren: het bedrijf mag na behandeling van de zaak zelfs verder uitbreiden.
De buren snappen er nu niets meer van. Het vertrouwen in de lokale overheid was al weg en de laatste strohalm in Den Haag lijkt vergeven.
De lokale wethouder kan ook niet ingrijpen als een misschien potentiële brokkenpiloot zijn rijbewijs wil halen.
De boer maakt rechtmatig gebruik van de interpretatie van de regelgeving. Daarnaast gaat hij een aantal aanpassingen doen waardoor het voor de gemeente mogelijk wordt om te handhaven.
Het College volgt deze zaak op de voet. Daarom was ik deze week weer eens op bezoek bij de buurt om bij te praten.
Ondanks alle ellende werd het een aangenaam gesprek. Mijn ambtenaar gaf nogmaals een correcte weergave van de technisch situatie en de geldende rechten en regels. De F van de feiten.
Bij de V van het Vinden werd opnieuw duidelijk hoever de overheid en de inwoners van elkaar afstaan. Natuurlijk willen we soms dingen niet begrijpen maar als je in de krant leest dat een bedrijf een revisie milieu-vergunning aanvraagt ga je er als leek niet vanuit dat je een compleet nieuwe stal naast de deur krijgt.
Laat staan dat een geluidsmeting niet me de oren wordt gedaan maar door een computer aan de hand van een bouwtekening. Of dat de boer eigenlijk geen boer is maar een keten van bedrijven.
Je mag dan vinden dat je een feit toch wel als een fout ervaart.
Uiteraard kwam ook de ethiek aan de orde. Natuurlijk heeft de landelijk overheid beterschap beloofd met een Europese wet waardoor onze dieren het beter moeten krijgen. Gebaseerd op feitelijke berekeningen vanachter een buro.
"Toch hebben ze het liefst kippen en biggen die al vierkant zijn voordat ze de stal in gaan. Stapelt lekker weg..", vond een van de buren. Vanachter de keukentafel en met de stal in het zicht.
Onlangs besloot de Provincie Brabant om paal en perk te stellen aan de enorme stallen die daar worden gebouwd. De richtlijnen die men gaat hanteren kwamen mij bekend voor. Brabant gaat werken volgens de kaders die de Raden van Oude IJsselstreek en Montferland onlangs hebben vastgesteld voor het Landbouw Ontwikkelingsgebied (LOG).
Met de toenemende landelijk discussie over volksgezondheid, dierwelzijn en duurzaamheid kan het niet anders zijn dan dat samenleving en overheid ooit iets anders gaan vinden.
De Westendorpers hebben hier voorlopig geen boodschap aan. Het LOG ligt tien kilometer verderop, de stal naast het dorp en...de boer heeft rechten. En dat is een feit.
Niemand kan ontkennen dat de buren van de boer regelmatig last hebben van het geluid en de stank die het houden van kippen met zich meebrengt.
Toegegeven, deze kwestie is te ingewikkeld om hier even in tien zinnen uit te leggen, daarvoor is er de laatste twintig jaar te veel gebeurd.
De buurt is inmiddels te einde raad want ook de Raad van State kan geen uitkomst bieden. Tenminste niet voor buren: het bedrijf mag na behandeling van de zaak zelfs verder uitbreiden.
De buren snappen er nu niets meer van. Het vertrouwen in de lokale overheid was al weg en de laatste strohalm in Den Haag lijkt vergeven.
De lokale wethouder kan ook niet ingrijpen als een misschien potentiële brokkenpiloot zijn rijbewijs wil halen.
De boer maakt rechtmatig gebruik van de interpretatie van de regelgeving. Daarnaast gaat hij een aantal aanpassingen doen waardoor het voor de gemeente mogelijk wordt om te handhaven.
Het College volgt deze zaak op de voet. Daarom was ik deze week weer eens op bezoek bij de buurt om bij te praten.
Ondanks alle ellende werd het een aangenaam gesprek. Mijn ambtenaar gaf nogmaals een correcte weergave van de technisch situatie en de geldende rechten en regels. De F van de feiten.
Bij de V van het Vinden werd opnieuw duidelijk hoever de overheid en de inwoners van elkaar afstaan. Natuurlijk willen we soms dingen niet begrijpen maar als je in de krant leest dat een bedrijf een revisie milieu-vergunning aanvraagt ga je er als leek niet vanuit dat je een compleet nieuwe stal naast de deur krijgt.
Laat staan dat een geluidsmeting niet me de oren wordt gedaan maar door een computer aan de hand van een bouwtekening. Of dat de boer eigenlijk geen boer is maar een keten van bedrijven.
Je mag dan vinden dat je een feit toch wel als een fout ervaart.
Uiteraard kwam ook de ethiek aan de orde. Natuurlijk heeft de landelijk overheid beterschap beloofd met een Europese wet waardoor onze dieren het beter moeten krijgen. Gebaseerd op feitelijke berekeningen vanachter een buro.
"Toch hebben ze het liefst kippen en biggen die al vierkant zijn voordat ze de stal in gaan. Stapelt lekker weg..", vond een van de buren. Vanachter de keukentafel en met de stal in het zicht.
Onlangs besloot de Provincie Brabant om paal en perk te stellen aan de enorme stallen die daar worden gebouwd. De richtlijnen die men gaat hanteren kwamen mij bekend voor. Brabant gaat werken volgens de kaders die de Raden van Oude IJsselstreek en Montferland onlangs hebben vastgesteld voor het Landbouw Ontwikkelingsgebied (LOG).
Met de toenemende landelijk discussie over volksgezondheid, dierwelzijn en duurzaamheid kan het niet anders zijn dan dat samenleving en overheid ooit iets anders gaan vinden.
De Westendorpers hebben hier voorlopig geen boodschap aan. Het LOG ligt tien kilometer verderop, de stal naast het dorp en...de boer heeft rechten. En dat is een feit.